സ്വപ്നത്തിന്റെ ചെപ്പു്

സ്വപ്നങ്ങളെയെനിക്കെന്തിഷ്ടമെന്നോ
സ്വപ്നങ്ങൾ കാണുവാനേറെയിഷ്ടം
ഓരോ സ്വപ്നങ്ങളെ  ഞാനെന്നുടെ
മിഴികളിൽ സൂക്ഷിച്ചു വയ്ക്കുകയില്ല
മിഴികളിൽ സൂക്ഷിച്ചൽ സ്വപ്നങ്ങളൊക്കെ
കണ്ണീരിൽ കുതിർന്നലിഞ്ഞു പോകും
ഹൃദയത്തിൽ സൂക്ഷിച്ചാലാ , കനവുകൾ
രുധിരത്തിൽ ലയിച്ചൊഴുകി പോകും
അതു കൊണ്ടാ, പൊൻ കിനാക്കളെ , ഞാൻ
നിൻ , പ്രണയത്തിൻ ചെപ്പിൽ സൂക്ഷിപ്പൂ .

സർഗ്ഗപൗർണ്ണമിയുടെ വിനയചന്ദ്രൻ

 

 

 സർഗ്ഗപൗർണ്ണമിയുടെ വിനയചന്ദ്രൻ

 

തലയെടുപ്പുള്ള കവികളോ
തലക്കനം കാട്ടിയകന്നപ്പോൾ
തലയുയർത്തി , മനം കുനിച്ചു
അരികത്തു വന്നു ഞങ്ങടെ
അഴലിനോടൊപ്പം കൂട്ടിരുന്നു
കാടിന്റെ നൊമ്പരങ്ങളും
കടലിന്റെ ഗദ്ഗദങ്ങളുമീ
നോവുകൾക്കു തുല്യമെന്നു
കവിതച്ചൊല്ലി പറഞ്ഞു തന്നു .
ക്ഷുഭിതനാണു ഭവാനെന്നും
പ്രചണ്ഡ വാതമായി മാറും
ചിലപ്പോൾ ,പേമാരി പോലെ
പെയ്തിറങ്ങിയാർത്തലച്ചൊ -
ഴുകി സാഗരം തേടിപ്പോകും
കര കവിയുന്ന നദിയുമാകും .

പ്രണയത്തിന്റെ നൽവഴികൾ
തെളിച്ചു , ജീവാത്മാവിനൊരു
പരംപൊരുൾ കാട്ടിക്കൊടുത്തു
ചിത്ത വിശുദ്ധിയ്ക്കൊരായിരം
പുരാണങ്ങളെന്നുമെഴുതിടൂ
മലയാള കാവ്യ ഭൂവിലെന്നും
നിലാ മഴ പെയ്തിടുന്ന സർഗ്ഗ
പൗർണ്ണമിയുടെ ,വിനയചന്ദ്രൻ

അപകടം

 അപകടം
 
ഓടി കിതച്ചെത്തി
കാലങ്ങൾ കാതങ്ങൾ
എത്രയെത്ര താണ്ടിയിന്നു
ഞാനാ വണ്ടിക്കരികെ
ആദ്യമായിയെന്നിൽ
നെടു നിശ്വാസമുണർന്നു.

വീണ്ടു കീറിയ പാദങ്ങളി -
ലൊന്നാ വണ്ടിയുടെ
പടിയിലൂന്നവേയാരുടെയോ
അന്ത്യശാസനം കേട്ടതു
പോലെ വണ്ടി നീങ്ങി
വേഗം , മുന്നോട്ടു

 വീണു പോയി താഴെ
ഞാൻ , വണ്ടിച്ചക്രം
നിർദ്ദയമെൻ ദേഹത്തി -
ലൂടെ കയറിയിറങ്ങി
ഞാൻ വേദനിച്ചു പിടഞ്ഞു
കണ്ണിലുടനെ തെളിഞ്ഞു
ആ , വണ്ടിക്കു പിന്നിലെ
എഴുത്തു, കേട്ടു പരിചിതം
ജീവിത വണ്ടിയെന്നു

കിടക്കണം നാളുകളേറെ
സമയമതെത്തും വരേയ്ക്കും
കരിനാക്കാൽ പരുഷമായ
ജനസംസാരം കേ‍ട്ടു ഞാൻ .