വലിച്ചെറിഞ്ഞ കല്ല്

ഇല്ല! പോയ് മറഞ്ഞിട്ടില്ല
ഭ്രമണപഥം വിട്ടകന്നു
കത്തിയെരിഞ്ഞടർന്നു വീണ
ഛിന്നഗ്രഹമതായതില്ല

ദളങ്ങളടർന്നു പൊഴിഞ്ഞു
വാടിക്കരിഞ്ഞു, പിന്നെ
മണ്ണോടുച്ചേർന്നു തീർന്നു
കാഴ്ചയിൽ നിന്നകന്ന
ഹാ! പുഷ്പവുമായില്ല.

ചൂടേറ്റു ജീവനുരുകി
ജഢത്വം വിട്ടകന്നു പോയ്
കാഴ്ചയിൽ നിന്നകന്ന
മഞ്ഞു കട്ടയതായതുമില്ല.

ദൂരേക്കു, വലിച്ചെറിഞ്ഞൊരു
കല്ലു പോലെയിന്നും, നിൻ
ഓർമ്മകളിലെവിടെയോ
സ്വസ്ഥം! കിടപ്പുണ്ട് ഞാൻ .

അന്ത്യചുംബനം

എന്നു വരുമൊരിക്കലീ മൺകുടിലിൽ
അല്പനേരമെങ്കിലുമുത്സാഹത്തിൻ
മധു രുചിച്ചു മറക്കുവാനരുചികൾ
തന്നിടും , നിത്യശോകത്തെയിനി ,
പോയകാല സ്മൃതികളെ,
വലിച്ചെറിയൂ ,കയ്പു നിറഞ്ഞ കാസ!
എന്നു വരുമൊരു പനിനീർ മലർ
പാറിവരും പോലെന്നരികിലായ്
ജീവിതം , നറുമണം നുകർന്നു
തൃപ്തയാകട്ടെ ചെറു നിമിഷമെങ്കിലും
സർഗ്ഗവാസനകളുടെ നിശ്വാസമേ!
സ്വപ്നരഥത്തിൽ ഹാ ! വന്നിറങ്ങിയ
സൌഭാഗ്യമെൻ ദുരിത വിഷ
ദംശമേറ്റു മരിച്ചു കിടക്കുന്നു ക്ഷണം
ആത്മാവ് നല്കിയന്ത്യ ചുംബനം .