ഉറങ്ങട്ടെ ഞാൻ

ഒരു ദിവസം നിദ്രയിലാണു
കാതിനിമ്പമായി കേട്ടതു ഞാൻ
മരങ്ങളുടെ കടയ്ക്കൽ
ഒരിക്കലും ,  മഴു കൊണ്ടു വെട്ടി
മരങ്ങളെ വീഴ്ത്തില്ലെന്ന
പ്രതിജ്ഞയുടെ മുഴക്കങ്ങൾ
പറവകളന്നു കൂടുതൽ
ഉച്ചത്തിൽ ശബ്ദിച്ചും ,
ചിറകടിച്ചു  കൂട്ടമായി
ചില്ലകളിൽ പറന്നിറങ്ങി
ഇലകളെ ചുംബിച്ചു  .

ആകാശ കാഴ്ചകളിൽ
പച്ചപ്പരവതാനി  പോലെ
നിരന്നു നിരന്നു  നില്ക്കും
വൃക്ഷക്കൂട്ടങ്ങളിനിയെത്രയോ
കാലങ്ങൾ അതിജീവിക്കും
പറവകൾ  സന്തോഷിച്ചു
ഒരു വരം പോലെ , പിന്നെ
മഴ മേഘങ്ങളും വന്നെത്തുന്നു
വരണ്ടു വീണ്ടു കീറിയ മണ്ണിൽ
പുതു മഴയിനി പെയ്തിറങ്ങും ;
മരങ്ങൾ സ്നനത്തിനു തയ്യാറായി
ഇലകളും ചില്ലകളുമതു പ്രകടിപ്പിക്കുന്നു

അപ്പോൾ
മുറിവേറ്റു പിടഞ്ഞു വീണ മരങ്ങളുടെ
നിശബ്ദ നിലവിളികൾ
ഓർത്തു പോകയായി ഞാൻ
വിരലിലെണ്ണവുന്നവരുടെ
കൂട്ടങ്ങളന്നു മരങ്ങളുടെ
പ്രാണനായി യാചിച്ചു
ജീവൻ നിലനിറുത്തുന്നതിനു
പറവകൾ ഫലങ്ങൾ
ചുണ്ടു കൊണ്ടടർത്തി
ശ്രദ്ധപൂർവ്വം ഇടുമായിരുന്നു
എപ്പോഴോ അവരെത്തി
കൊടുങ്കാറ്റു പോലെ
വായ്ത്തല വെട്ടിത്തിളങ്ങും മഴു
മരങ്ങളെ വെട്ടി മുറിവേല്പിക്കുമ്പോൾ
ആകാവുന്ന പോലെ
ഓരോ മരത്തെ ചുറ്റിപ്പിടിച്ചു
അവർ നിന്നതാണു , പിന്നെ
ആഞ്ഞു പതിച്ച മരത്തോടൊപ്പം
വീഴുമ്പോൾ അടർന്നു മാറാതെ
മരത്തിന്റ വേദനയിൽ വേദനിച്ചു

ഉണാരാനുള്ള വ്യഗ്രത
കണ്ണുകളെ ഗ്രസിക്കുന്നു
വേണമെനിക്കുറക്കം
നിദ്രയുടെ പടവിലിരുന്നാൽ
മരങ്ങൾ വെട്ടി വീഴ്ത്തില്ലെന്ന
പ്രതിജ്ഞ കേൾക്കാം ,
പറവകൾ ചില്ലകളിൽ
പറന്നിറങ്ങി ഇലകളെ
മാറി, മാറി ചുംബിക്കുന്നതും കാണാം .